XIX. mendearen amaieran, iragan erromantikoaren kontrako erreakzio bortitza sortzen da, intelektualagoa den eta hain hunkigarria ez den musika baten bila, eta oso joera desberdinak ekarriko dituena, XX. mendean garatuko direnak.
Erritmoa, iraganean melodiaren mende zegoena, askatu egiten da, eskema metriko berrien sorrerarekin.
Bere obsesio nagusiak tinbrea eta erritmoa dira, eta musika konkretuaren forma aske eta ez-melodikoetan gauzatzen da, elektronikoa eta aleatorioetan. Hona hemen mugimendu nagusien laburpena.
Testu hau, orrialde honetatik atara izan dut. Gehiago irakurri nahi izanez gero, irudiaren gainean klikatu eta orrialde horretara eramango zaitu...
No hay comentarios:
Publicar un comentario